Και τα επιστημονικά περιοδικά οφείλουν καταρχήν να συνδράμουν στη μάχη κατά του ρατσισμού και παράλληλα να αναδείξουν το βαθύ χάσμα που αυτός δημιουργεί στην υγεία, όπως αναφέρεται και στο editorial του Lancet, ενός επιστημονικού εντύπου με πολύ υψηλό προφίλ και επιρροή στους επιστήμονες υγείας: Ο ρατσισμός είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα και όσοι εργάζονται στην επιστήμη, την ιατρική και τη δημόσια υγεία πρέπει να είναι εκπρόσωποι των κοινωνικών δυνάμεων που επιδιώκουν να βοηθήσουν. Αλλά πέρα από αυτό έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε για την ισότητα γιατί είναι ζήτημα δικαιοσύνης και αποκατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο αντιρατσισμός είναι ένας αγώνας στον οποίο πρέπει να συμμετέχουν όλοι.

Απόδειξη της βαθιάς αίσθησης οργής για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, της Μπρένα Τέιλορ, και αμέτρητων άλλων μαύρων ανδρών και γυναικών στα χέρια της επιβολής του νόμου, αποτελούν οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που κατέβηκαν στους δρόμους στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Παραβλέποντας τον κίνδυνο να προσβληθούν από το SARS-CoV-2, διαδήλωσαν κρίνοντας ότι αυτό που διεκδικούσαν ήταν επείγον και υψηλότερα στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων σε σχέση με τον ιό. Πραγματοποιήθηκαν πολλές πορείες προκειμένου να αναδείξουν εμφατικά το πρόβλημα που αφορά τις συνεχιζόμενες δολοφονίες από την αστυνομία των Μαύρων και στον επίμονο, διαδεδομένο και διαβρωτικό ρατσισμό που υπάρχει σε όλες τις κοινωνίες.
Ο Τζορτζ Φλόιντ σκοτώθηκε ενώ ήταν άοπλος, με χειροπέδες και ξαπλωμένος από έναν λευκό αστυνομικό, στη Μινεάπολη των Η.Π.Α., στις 25 Μαΐου. Ο θάνατός του υπογραμμίζει για άλλη μια φορά το δυσανάλογα μεγαλύτερο κίνδυνο βίαιου θανάτου που αντιμετωπίζουν οι μαύροι Αμερικανοί - οι μαύροι έχουν περίπου μία στις 1000 πιθανότητες να σκοτωθούν από την αστυνομία κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η ανάδειξη και συνειδητοποίηση της εξόφθαλμης αυτής ανισότητας φέρνει στην επιφάνεια τον διαδεδομένο και καθημερινό τρόμο των αφροαμερικανών, ωθώντας σε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Ο ρατσισμός εκτός των άλλων συνιστά μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και για τη δημόσια υγεία σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι η βασική αιτία των συνεχιζόμενων ανισοτήτων στο θάνατο και στις ασθένειες μεταξύ του λευκού και του μαύρου πληθυσμού στις ΗΠΑ. Οι μαύροι ηλικίας 18–34 ετών έχουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από τους λευκούς για οκτώ από τις δέκα κύριες αιτίες θανάτου, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, του καρκίνου, των εγκεφαλοαγγειακών παθήσεων, του διαβήτη, των ανθρωποκτονιών και του HIV. Ο ρατσισμός είναι υπεύθυνος για πολλές μακροχρόνιες ψυχικές βλάβες και ασθένειες. Μεταξύ άλλων η συνεχόμενη έκθεση σε περιστατικά δολοφονιών της αστυνομίας από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας - συμπεριλαμβανομένης της τηλεόρασης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης - μπορεί να προκαλέσει βλάβες στην ψυχική υγεία των μαύρων ενηλίκων. Επιπλέον η μαζική φυλάκιση των μαύρων συμμετέχει ιδιαίτερα ενισχυτικά στις επιπλέον ανισότητες στην υγεία.
Ο διαρθρωτικός ρατσισμός - η δομή μιας κοινωνίας που αποκλείει μεγάλο αριθμό ανθρώπων με μειονοτικές καταβολές από το να συμμετέχουν πλήρως στους κοινωνικούς θεσμούς – αποτελεί τη βάση του προβλήματος. Ο διαρθρωτικός ρατσισμός υπάρχει, λειτουργεί, ενισχύεται και διαιωνίζεται στην υγειονομική περίθαλψη, στη στέγαση, την εκπαίδευση, την απασχόληση, την ευημερία και την ποινική δικαιοσύνη. Αυτά τα ζητήματα, οι ρίζες των οποίων τρέφονται εδώ και αιώνες από τις διακρίσεις,  έχουν ενταχθεί στον ιστό της αμερικανικής κοινωνίας και η αποκατάστασή τους προϋποθέτει την απάντηση του συνόλου της κοινωνίας. Η ποικιλομορφία των διαδηλωτών που έχουν λάβει μέρος σε εκατοντάδες άτυπες καθώς και επίσημες πορείες σε μητροπόλεις και κωμοπόλεις, ακόμα και μετά την παρέλευση 10 ημερών από τον θάνατο του Φλόιντ, κατά την ημέρα μνήμης, μας επιτρέπει να ελπίζουμε. Οι φωνές εκείνων που έχουν υποστεί το ρατσισμό στην αμερικανική κοινωνία καθώς και τα ακτιβιστικά κινήματα, όπως το Black Lives Matter, πρέπει να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο για την αλλαγή - ωστόσο, όλοι μας έχουμε ευθύνη να δράσουμε τώρα.
Στην υγεία και την ιατρική, ενώσεις όπως η American Medical Association και η American Public Health Association έχουν καταδικάσει τον ρατσισμό και τη δολοφονία Αφροαμερικανών. Αυτά τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο. Πρέπει να παρέχουμε λεπτομέρειες για συγκεκριμένες ενέργειες που θα κάνουμε για να διορθώσουμε αυτές τις αδικίες. Το White Coats For Black Lives, μια οργάνωση φοιτητών ιατρικής των ΗΠΑ, συνέστησε την προώθηση προσλήψεων και υποστήριξης φοιτητών ιατρικής που είναι μαύροι, λατίνοι ή αυτόχθονες Αμερικάνοι. Κάλεσε επίσης τους γιατρούς και τους φοιτητές να βρίσκονται σε εγρήγορση και να είναι ενήμεροι τόσο για τους τρόπους εκδήλωσης του ρατσισμού στην ιατρική, όσο και τις αρχές του αντι-ρατσισμού και τις στρατηγικές για την εξάλειψη του δομικού ρατσισμού. Για τον κάθε γιατρό και εργαζόμενο στον τομέα της υγείας, εναπόκειται σε όλους μας να μιλήσουμε, να υποστηρίξουμε και να διαμαρτυρηθούμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε. Η ορατή, μη βίαιη διαμαρτυρία είναι πιο πιθανό να επιφέρει αλλαγή.
Τι μπορούν να κάνουν τα επιστημονικά ιατρικά περιοδικά; Ο στόχος μας είναι να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους για να αντιμετωπίσουμε το ρατσισμό. Πρέπει να υποστηρίξουμε τους μαύρους εργαζόμενους στην υγεία καθώς και τους υπόλοιπους άλλων μειονοτήτων. Και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τεκμηριωμένα στοιχεία αλλά και τις αξίες μας για να υποστηρίξουμε τις εθνοτικές κοινότητες των μαύρων και των μειονοτήτων. Το Lancet είναι ένα περιοδικό με βαθιά αποικιακή ιστορία: το περιοδικό έχει δημοσιεύσει έργο που υποστήριζε την υγεία των εποίκων και που έδινε προτεραιότητα στην υγεία τους έναντι εκείνων που κυριαρχούσαν και καταπίεζαν. Δεν χρειάζεται μόνο να αναγνωρίσουμε αυτήν την ιστορία, αλλά και να βρούμε τρόπους να χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη ως μέσο κοινωνικής αλλαγής. Δεσμευόμαστε για την αλληλεγγύη μας με το κίνημα του Black Lives Matter. Αλλά πρέπει τώρα να μετατρέψουμε αυτήν την υπόσχεση σε συγκεκριμένες δράσεις στο δικό μας έργο, μέσω της έρευνας που δημοσιεύουμε, τους συγγραφείς που συνεργαζόμαστε και των ατόμων που επιλέγουμε να αναδείξουμε. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να εκπληρώσουμε αυτούς τους στόχους. Αλλά θα το κάνουμε.
«Δεν μπορώ να αναπνεύσω». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Τζορτζ Φλόιντ. Στέκονται ως κατηγορητήριο της διάχυτης καταπίεσης που αντιμετώπισε η κοινότητά του και συνεχίζει να αντιμετωπίζει. Αυτές οι λέξεις αντιπροσωπεύουν επίσης την ευρεία καταπίεση που επιβάλλεται σε όλους τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους οποιουδήποτε χρώματος. Όσοι εργάζονται στην επιστήμη, την ιατρική και τη δημόσια υγεία πρέπει να είναι εκπρόσωποι των κοινωνικών δυνάμεων που επιδιώκουν να βοηθήσουν. Αλλά πέρα από αυτό, έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε για την ισότητα γιατί είναι ζήτημα δικαιοσύνης και αποκατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο αντιρατσισμός είναι ένας αγώνας στον οποίο πρέπει να συμμετέχουν όλοι.

πηγή: The Lancet